Naast het frisse madeliefje ligt een verse hondendrol. De damp komt er nog vanaf. Aangezien er een stukje verderop nog een hondendrol tussen de madeliefjes ligt, en daarnaast nog een, besluit ik toch maar mijn verhaaltje over de madeliefjes te vertellen. Hoe lekker deze mooie kleine bloemetjes zijn in een salade en hoe ze een soepje een kleurig tintje kunnen geven. Het verhaal gaat een beetje verloren in het auto geraas van de weg ernaast, maar de meeste deelnemers aan deze eerste kruidenwandeling dit jaar, krijgen de strekking toch wel mee. Vervolgens komen we kleefkruid tegen. Ook daar weet ik het een en ander over te vertellen. Het geluid van de auto’s is hier gelukkig afgenomen. Hondenpoep ligt er nog genoeg. Het blijft de rest van de wandeling een trouwe metgezel.
Eetbare kruiden zijn er genoeg. Weegbree, Hondsdraf, Paardenbloem, Wilde pastinaak, Kleine berenklauw, Duizendblad, Rode klaver.Gelukkig zijn er ook wat poepvrije plekken. Ik laat zien hoe je een rauw Brandnetelblaadje eet zonder je te prikken. Vooral de kinderen zijn erg enthousiast met plukken. Meestal wacht tot het eind van mijn verhaaltje met zeggen of het een eetbare plant betreft, zodat het kruid lang genoeg blijft staan voor iedereen om het te bekijken.
Al wandelend vliegt de tijd. Frederique, die mij geholpen heeft deze wandelingen te organiseren vanuit Tuinzicht Lichtenberg, gaat vast vooruit om haar heerlijke pompoensoep op te warmen. Met de deelnemers volg ik iets later. Niet voordat ik hen op Zevenblad wijs, dat net als Spinazie gebruikt kan worden, en Look-zonder-look, dat naar look smaakt, maar geen deel uitmaakt van deze familie. De tafel is al mooi gedekt. Iedereen schuift aan voor een kommetje soep en een vers broodje. Intussen bekijk ik de kruiden oogst nog eens goed. Deze keer zijn er niet per ongelijk giftige kruiden tussen terecht gekomen. Alleen wat gras. Zorgvuldig was ik de kruiden een aantal keer met schoon water. Onze handen wassen we met zeep in een grote bak water. De kruiden worden gesneden en vermengd met een saladedressing. Nu is de maaltijd compleet.
Tijdens het eten, vinden er allerlei gesprekken plaats. Het gaat over een zelfgebouwde broedmachine voor kippeneieren, kindvriendelijke scholing en dan komt de vossenlintworm ter sprake. Ik mag bekennen dat ik er weinig van af weet. Iets over plukken boven de 70cm en alles eerst wassen voor je het opeet. Eenmaal thuis ga ik er eens op googlen. Het blijkt geen onschuldige parasiet te zijn die vrij veel voorkomt in zuid limburg. Frederique en ik hadden al bedacht om de volgende keer voor de wandeling op een geschikte plek kruiden te plukken. Nu lijkt het ons t beste om die kruiden te verwerken tot soep, omdat door verhitting eventuele lintwormeitjes doodgaan. Nu maar hopen dat de vele honden in het plukgebied de vossen daar hebben weggejaagd en de kruiden goed schoon waren voor consumptie.