Dapper trotseert een meeuw de westerstrom. Evi de kat weet wel beter. Ze ligt al de hele dag te slapen op het warmste plekje in huis. Voorlopig blijft het nog flink waaien. Ook de zon die afgelopen week voor mooi winterweer zorgde, verstopt zich de komende tijd achter een wolkendek, waaruit geregeld nattigheid valt. De temperatuur is dan weer schrikbarend hoog voor deze tijd van het jaar.
Voor de wind en haar kornuiten deze kant op kwamen, heb ik mij nog goed vermaakt in de tuin. De grond is losgemaakt in de moestuin en die daarna van een laagje kompost voorzien. Een van de twee komposthopen bleek erg droog te zijn en de meeste pieren waren er al uit verdwenen. Dit was de oudste van de 2. Waarschijnlijk had ik deze eerder over het land mogen versprijden. Ook was de temperatuur binnenin zo ver gedaald dat er hele mooie grote aardappels waren gaan groeien en haast alle avocadopitten zijn gaan schieten. Voor het geval ‘t toch weer gaat vriezen deze winter, heb ik ze binnen in een emmer gezet. In het voorjaar maar eens zien of ze verder willen gaan groeien. Avocado’s vind ik over het algemeen erg lekker. Vooral in het begin van mijn zwangerschap kon ik er geen genoeg van krijgen. Er zitten een hoop goede vetzuren en mineralen in. Een dag of 4 geleden trof ik echter een exemplaar dat totaal verkeerd gevallen is. Of dat nu aan de avocado of aan mij ligt kan ik niet zeggen, maar ik kan ze nu even niet meer zien.
Na 2 dagen de grond losgemaakt te hebben en komposthopen verplaatst, was het tijd om het kasje van Frank in elkaar te zetten. Het is een handig klein ding. Het plaatje op de doos met grote trossen tomaten is erg misleidend, maar voor vroege voorjaarsgroenten is de kas ideaal. Inmiddels is daar de spinazie gezaaid. Intussen heeft Frank de knot-esdoorn gesnoeid. Ergens vind ik het altijd zielig voor een boom om te knotten, maar aangezien het al een knotboom is leek het ons toch wel handig de boom te behandelen. Onze buurman was erg enthousiast. “Niet meer zoveel blaadjes in de tuin,” merkte hij verheugd op. Voor mij zijn de blaadjes erg welkom, omdat ik ze gebruik om de bodem van de moestuin te bedekken. Het knottten zelf is op zich een leuk werkje. Ik klim graag in bomen, iets wat daarvoor vaak nootzakelijk is. Met mijn bolle buik leek me dat echter geen goed idee, dus heb ik het aan Frank overgelaten, die al net zo graag in bomen klimt als ik.
Vervolgens was mijn plan om van de esdoorn takken een kleine schutting te maken tussen onze tuin en die van de buren. Dat zou het los laten lopen van de kippen door de hele tuin iets veiliger maken. Nu bleek al snel dat het hout nauwelijks buigbaar was. Het vlechten van de takken bleek dan ook een grote uitdaging, omdat ze de neiging hebben te breken. Roosje en Hillie liepen intussen al los, de kompost in de moestuin te versprijden. Gelukkig vonden ze dat zo interesant, dat ze niet verder op verkenning zijn gegaan.