Meestal is goed te voorspellen wanneer de natuur besluit te ontluiken. De Hazelaar begint, Wilgenkatjes, Populier. Brandnetels steken boven de grond uit, Zevenblad, Kleefkruid, Maarts viooltje. Het eerste Speenkruid bloeit. Een Paardenbloem. Dit jaar is alles wat later vanwege de lange winter. Op een dag had ik gepland om Gemmo’s te maken. Dit wordt gedaan met de knoppen van vers ontluikende bomen en struiken. Ze bevatten veel krachtige hormonen die de eerste bladeren van het jaar gaan verzorgen. Getrokken op alcohol, glycerol en water, kunnen ze ons een mooi middeltje vormen, wat bij allerlei kwaaltjes verlichting kan bieden. Nu blijkt dat de natuur gewoon haar eigen gang gaat. De knoppen houden zich schuil voor de vorst en willen niet geplukt worden.
Als er een week later pesto gemaakt mag worden, liggen de enkele dappere kruiden die de kou getrotseerd hebben, verborgen onder een laatste pak sneeuw. Er gaat nooit genoeg zijn voor een potje pesto. Een paar warme dagen later, kan de situatie heel anders zijn. Op een later moment in het jaar, is er zeker genoeg te vinden voor een heerlijke pesto. Deze oliepasta wordt meestal van Basilicum gemaakt, maar heel veel kruiden, ook wilde, kunnen tot pesto verwerkt worden.
Binnenkort staat het maken van siroop op de planning. Het is zeer de vraag of er dan al genoeg bloeiende Paardenbloemen te vinden zijn. De dennentopjes zijn nog in geen velden of wegen te bekennen.
Gelukkig zijn er genoeg andere leuke dingen in de natuur te doen, ondanks de blijvende kou. Binnen heb ik al het een en ander voor geplant. Als het straks eindelijk warm wordt, staan er al plantjes klaar om prachtige gewassen te vormen.