De klei is samengeklonken tot een stevige massa. Strootjes steken er tussenuit. Ook zitten er grote schijven boomstam in, wat een bijzonder effect geeft. Iets hoger zijn flesbodems in de muur van het schuurtje aangebracht. Ik bewonder het bouwwerk. Een stukje verder staat een ronde muur met aluminium blikjes. Hier komt een regenton in te staan. Op het kleine oppervlak van zijn tuin heeft mijn gastheer Kris gebruik gemaakt van allerlei alternatieve bouwmethoden, waarin afvalmateriaal is verwerkt. Planten groeien er ook, volgens het permacultuur principe. (Nieuwsgierig wat dat is? Keertje op googelen, ‘t is best leuk.) Er is een kruidenspiraal van steenpuin en oude spiegels. Een vijgenboom in het midden van zijn domein. Zo zie je maar weer dat inspiratie belangrijker is dan ruimte om iets moois te creëren.
Met een paar vrienden ben ik hier gearriveerd om ons bovengenoemde bouwtechnieken eigen te maken en Kris te helpen met zijn mooie plannen. Hij heeft ons eerst op sterkte gebracht met een heerlijke maaltijd. Nu is Jan met de blikjes verder gaan bouwen. Irmien maakt samen met Hanna een ton klei met stro klaar. Hanna staat er lekker in te springen. Line werkt de reeds droge klei af met een laag kalk, zodat de muur tegen alle weersomstandigheden is beschermd.
Kris heeft al zijn bouwmaterialen uit de omgeving verkregen. De Natuurwinkel spaart de roestvrije blikjes voor hem. Ergens anders werden de zakken kalk weggedaan. Een enorme voorraad wijnflessen heeft hij bemachtigd bij een nabijgelegen restaurant. Alleen het onderste gedeelte van de flessen gaat gebruikt worden. Twee onderkanten worden aan elkaar geplakt op de breekrand en zo als doorzichtige steen gebruikt.
De flessen blijven voor mij over. Eerst het etiket eraf. Daarna een splijtgroefje maken. Knarsend gaat een stevig bevestigd mesje over de fles die ik ronddraai. Kleine splinters vallen als fonkelend stof op het tafelblad. Vervolgens doet Kris mij voor hoe de fles te verhitten met een gasbrander, daar waar de gleuf zit. Hier zou de fles het zwakste zijn en als eerste breken. Sterke afkoeling door de hete fles in koud water te dompelen, versnelt het proces. Natuurlijk is de fles gevormd volgens een grillig patroon en blijkt de breuk toch vaak elders te ontstaan.
Kris vraagt of ik ook eens wil proberen. Mijzelf en mijn talenten kennende vraag ik hem om een veiligheidsbril. Hij komt met een oude duikbril aanzetten. Goed en wel heb ik het ding op als de volgende serie foto’s voor mijn nog altijd imaginaire faceboekpagina alweer gemaakt is. Klaar voor de strijd neem ik de brander ter handen en richt op de kras in het glas. Daarna in het koude water. De fles splijt daar waar gewenst. Het blijkt geen beginnersgeluk. Gestaag werk ik verder. Fles na fles wordt keurig gehalveerd. Een nieuwe hobby is geboren: wijnflessen splijten. Gelukkig zijn die overal genoeg te vinden, de vraag is waar nog meer doorkijk muurtjes gebouwd mogen worden, want Kris zijn tuintje is nu toch echt vol.