Er is iets vreemds met mijn gezicht. Naar mijn spiegelbeeld kijkend probeer ik te ontdekken wat precies. Goed, ineens heb ik een baard, maar dat is een kwestie van afscheren dus dat kan het niet zijn. Nauwkeuriger onderzoek brengt een kleine oorring aan het licht. Een oorring! Gelijk gaan al mijn alarmbellen af. Hoe kan ik nu een oorring hebben? Aan gaten in mijn lichaam, gevuld met stukken metaal, heb ik helemaal geen behoefte. Echt waanzin dit. Snel word ik wakker.
Eenmaal wakker begrijp ik niet dat ik die baard zo makkelijk als irrelevant heb afgedaan in mijn droomtoestand en mij gefocust heb op een klein detail. ’n oorbel is zo uitgedaan en dan groeit dat gat vanzelf dicht, maar wanneer je als vrouw ineens heftige baardgroei hebt, dan word je normaal gezien echt niet blij. Gelukkig was het maar een droom. Ik ben niet eens meer helemaal zeker of het wel mijn eigen gezicht was dat ik in de spiegel zag.
Dit overkomt mij wel vaker. In een droom zijn zaken volstrekt normaal, ideeën briljant en als ik dan wakker word is er niets meer van te maken. Hele nachten breng ik door met goede vrienden, geliefden. Eenmaal wakker heb ik geen flauw idee wie zij zijn. Steeds neem ik me voor het te vragen, maar in een droom komt het er nooit van. Niet omdat ik het vergeet, vaak ben ik me bewust van het feit dat ik droom en weet nog wat ik gepland had te doen, maar in een droom zijn deze wezens mij zo bekend dat het onzin is hun naam te vragen.
Eigenlijk is het in het zogenaamde wakende leven net zo. Vanuit mijn huidige bewustzijnstoestand zie ik situaties als volstrekt normaal, omdat ik er aan gewend ben. Het meeste merk ik niet eens op. Intussen gebeurt er van alles wat totaal aan mij voorbij gaat. Misschien de meest belangrijke dingen wel. In deze bewustzijnstoestand kan ik eenvoudigweg slechts datgene waarnemen en bevatten waartoe ik nu in staat ben.
Alles lijkt logisch, en daarom op een bepaalde manier veilig. Een zaadje valt op de grond, de juiste genen worden aangezet en er groeit een plant uit met nieuw zaad. Water verdampt door de warmte, hoog in de lucht condenseert de boel weer en als de druppels groot genoeg zijn dan plenzen ze met z’n allen naar beneden. Het geheel is veel complexer natuurlijk, maar toch op een of andere manier verklaarbaar. Er banjeren wezens rond als Olifanten, hoe hilarisch zijn die met hun slurf en die grote oren? Piepkleine Blauwalgen die enorm rotzooi kunnen trappen. Dan heb je ook nog verschijnselen zoals geluid, geuren, regenbogen en maanlicht.
Wanneer ik eens echt naar de wereld kijk, raak ik verwonderd. Het is prachtig, maar totaal bizar hier. Verre van logisch. Verklaringen zijn slechts verhaaltjes. Niet dat ik daar wakker van lig. Integendeel. Ik ben in slaap gesust. Tijd om me te scheren, dan zie ik het geheel vast weer wat scherper.