Of ik mee ga golven, vraagt Diënne mij. Juist. De enige keer dat ik op een golfbaan geweest ben, was een keertje op de fiets, tijdens een van mijn befaamde verdwaalsessies. “We gaan ons verkleden,” gaat Anna verder, niet in het minst uit het veld geslagen door de bedenkelijke blik in mijn ogen. “Max heeft gezegd dat we de kleren van zijn moeder aanmogen.” Dat klinkt al een stuk interessanter. Voor een verkleedpartijtje ben ik altijd wel in. Max is de zoon des huizes van het grote landgoed waar ik net gearriveerd ben. Anna past er op de paarden nu zijn ouders op vakantie zijn. Om dat nog gezelliger te maken, heeft ze een stel vrienden uitgenodigd. Er tegenover is een enorme golfbaan, waar je officieel alleen met een speciale pas op kunt komen. Anna vertelt dat Max met een vriend van hem een golfkarretje aan het regelen is.
We volgen haar naar de kamer van de eigenaresse. Op het grote bed ligt al een hele stapel kleren. Wij zoeken er de meest extravagante pakjes uit en maken gewaagde combinaties die Max’ moeder nooit gedragen zou hebben. Anna probeert een jurk van zwart gaas, zonder de bijbehorende onderjurk. Als zij zich in een panterpakje wurmt, trek ik het gaas over mij heen. Diënne heeft dan net haar fototoestel erbij gehaald. “Voor op Facebook.” Anna vindt een bijpassend konijnenbontje. In een van de pluizige zakjes zitten een paar reservestaartjes. Diënne trekt een kort wit jurkje aan met een enorme riem om haar middel. Mijn verkleedpartij eindigt in een kort zwart rokje met witte bolletjes en een mouwloos fluffy bloesje. De jongens zijn er al helemaal klaar voor. Geruite kniekousen, glimmende broeken en bijpassende jasjes. Eentje zal voor loopjongen spelen. Wij gaan op zoek naar make-up. Fel blauwe oogschaduw, oranje gepoederde wangen. Rode lippenstift is helaas onvindbaar.
Max start de Mercedes. De loopjongen houd voor ons de deur open. Anna alias Esmiralda trekt haar speelgoedpanter achter zich aan. Ik mijn rode handtas met neppoedel. Al snel zijn we bij de baan waar we onder een slagboom doorkruipen. De jongens beginnen gelijk met het spel. Anna waagt ook een slag. Diënne alias Marie-Claire legt alles vast met een camera. Anna’s bal belandt tot 2 keer toe gracieus in het water. Max alias Roderik slaat een flink stuk gras uit de baan. De opzichter die ons uiteindelijk van de baan afstuurt, kan de humor van onze act wel inzien. We besluiten nog wat te gaan drinken op het terras van de golfbaan. De vaste gasten menen gelijk dat wij de boel op stelten komen zetten. Aan de ober vraag ik water voor ons dierlijk gezelschap. Lachend voldoet hij aan dat verzoek. Wij voeren gesprekken alsof we tot de hoogste elite behoren.
Terug op het landgoed trek ik gauw mijn gewone kleren weer aan, die mooie spullen gaan anders gegarandeerd kapot. Diënne kleed zich ook om, maar Esmiralda besluit voorlopig in haar rol te blijven. Waarom ook niet? Het leven is immers een groot rollenspel.