19 november, 2010
We zijn zeep aan het maken bij onze zus thuis. Vicky zelf is werken. Allicht maar goed, Denna en ik zijn ontzettend melig. De hele dag al. Bovendien wordt Vicky allicht niet zo blij van onze activiteiten. Even hiervoor, in de supermarkt, hebben we een bos rozen gehad bij de klantenservice, omdat we die zo vriendelijk geattendeerd hebben op het feit dat er beschimmelde broodjes in het schap lagen. Ze staan nu in Vickies enige, zeer breekbare vaas. Als cadeautje dat we bij haar in de keuken mogen. Alleen hebben we haar even gebeld waar we die vaas konden vinden en maakt ze zich nu vast zorgen wat we daar toch mee van plan zijn.
De eerste fase van het zeep maken is zorgen dat er plek is op het aanrecht. Terwijl ik de afwas doe, zie ik een graafmachine buiten grote hopen klei wegwerken. Vicky woont in een verreizende nieuwbouwwijk. Ik attendeer Denna op het gebeuren. “Oh Vic wilde dat zand eigenlijk een keertje in haar voortuintje gaan scheppen, die zal balen dat het weg is!” weet Denna. Ik kijk naar het gat onder de raam. Vicky had het witte zand er al uit geschept. “Anders vragen we of die kerel er een schep zand voor haar ingooit,” stel ik voor. Denna vind dat natuurlijk een goed plan. Alleen, wie gaat de man aanspreken? Hij rijdt weg voor we daar uit zijn. “Fiets hem achterna!” roep ik naar Denna. “Doe jij maar,” zegt ze. “Ik ben aan het afwassen.” Het ultieme excuus. “Dat doe ik dan wel,” belooft Denna terstond. Inmiddels zien we hem al niet meer. “Als die terugkomt ga ik het vragen,” zeg ik. Zo te zien is hij klaar met egaliseren dus die komt toch niet meer. Maar daar rijdt hij weer de hoek om met zijn graafmachine. Denna vindt dat ik nu mag gaan. Ze belt Vicky nog even op of ze echt zand wil en krijgt een lauwe bevestiging. Vic vreest dat wij in onze melige bui allerlei ongein aan het uithalen zijn.
Ik loop dus naar buiten, Denna mee. We hebben vanwege het warme weer allebei een kort rokje aan, maar ook zonder dat had de vriendelijke man ons ongetwijfeld geholpen. Ik leg de situatie uit en hij weet zelfs nog ergens perfect zand te liggen om een mooie voortuin aan te leggen. Hij belooft het ons te brengen en zo geschiedt. Denna en ik gaan zeer dankbaar verder met zeep maken.
Uren later regent het buiten dat het giet. Daar komt Vicky aangereden. We doen gauw de deur voor haar open, maar ze wil eerst nog even genieten van de hoop zand in de voortuin. “Oh het is echt!” roept ze verrukt. Binnen is ze al even blij met de rozen. Dat ook ergens het mengsel van vetzuren en ontstopper met allerlei lekkere kruiden ligt te verzepen, ontgaat haar volledig. Er was nog iets misgegaan met een aluminium pannetje dat spontaan begon op te lossen, maar eigenlijk wordt dat toch alleen voor de creatieve uitspattingen van Denna en mij gebruikt.