13 mei, 2010
Een vriendin van mij vraagt altijd naar de nieuwste roddels. Niet om interessant te doen of mensen in een kwaad daglicht te stellen, maar gewoon uit pure belangstelling. Ze kan schitterend verhalen vertellen, maar een geheim is absoluut veilig bij haar. Geregeld hebben we zo samen het laatste nieuws doorgenomen en hartelijk gelachen over wat er nu weer in onze wereld is gebeurd.
Op een gegeven moment is zij naar een ver zuidelijk land vertrokken. Ook ik ben uit de stad verhuisd. Via de mail worden er nog wel eens roddels uitgewisseld, maar echt heel intensief contact hebben we niet. Qua interessante nieuwtjes is het een beetje stil dus.
Nu ben ik nog eens teruggegaan naar de stad en met mijn vrienden bespreek ik het gebrek aan goede roddels. Niemand heeft iets uitermate interessants beleefd, niks wat de moeite waard is om te onthouden. En ik heb onze roddelkoningin nog wel beloofd dat ik haar alle sappige details zou doorgeven, zodat ze een beetje op de hoogte blijft daar in het verre zuiden. Ik kan echter niet tippen aan haar kunde om een goed verhaal naar boven te krijgen. Ik ben niet de enige die haar mist met haar neus voor spanning en sensatie. Ook een andere vriendin verzucht dat het zo saai is zonder haar verhalen. Dan krijgen we een plan, we verzinnen zelf een stel roddels!
Al gauw blijkt dat ik, normaal drugsvrij, dronken gevoerd ben en toen iemands joint heb gejat. Het slachtoffer heeft vervolgens bekend de drugs nodig te hebben, omdat hij niet overweg kan met zijn eigen seksuele geaardheid. Op de valreep is de vriendin met wie ik dit alles bekokstoof zwanger geworden en zijn twee, al jaren monogame stellen, samen een kwartet begonnen. We brengen onze vrienden op de hoogte van deze ontwikkelingen, opdat ze het spel meespelen. De hoeveelheid roddels groeit gestaag.
Er reizen echter een paar problemen, onze roddelkoningin zal binnenkort ook even in de stad zijn en dan wordt het moeilijk om bepaalde roddels staande te houden. “ziet ze mij met sigaretten en drank” mompelt mijn ‘zwangere’ vriendin. “en mij zonder” vul ik aan. Iemand stelt voor dat we elkaar dan maar moeten voorzien. We zien het al helemaal voor ons. Dit gaat hilarische taferelen opleveren.
Het is al diep in de nacht als we spijkers met koppen slaan. Bespreken wie welke details doormailt. Zo zal ik iets vertellen over een fantastisch feest, waarvan ik me niets meer kan herinneren en dat de ‘zwangere’ vriendin opeens verbazingwekkend gezond is gaan leven. Iemand anders zal dan over de mogelijke zwangerschap beginnen, en hoe zat het nu met dat kwartet? Was er nu ook iemand getrouwd met zijn hond? En wie was ook weer bekeerd tot een nieuwe religie die de toekomst voorspelt door regendruppels te destilleren? We zijn het spoor helemaal bijster van wat we allemaal verzonnen hebben. Zo komen we nooit geloofwaardig over. Het roddelen moet echt aan de koningin over gelaten worden, besluiten we dan maar. “Misschien dat ik me morgenvroeg nog wel even afvraag of ik zwanger ben” verzucht mijn vriendin niet meer helemaal nuchter.