17 september, 2010
De zon heeft mij al vroeg gewekt deze dag. Erin ligt naast mij en springt enthousiast op zodra ik mij beweeg. Hij is wel in voor iets lekkers en wordt beloond met een hand brokjes. Terwijl hij zit te smullen, wurm ik mij in een geleende bikini. Hoe kun je een dag beter beginnen dan met een zwempartij? Zeker een dag die belooft dat veel tijd achter de computer gaat worden doorgebracht. Een meer ligt hier vlakbij, nog een reden om te gaan. Een eindje verderop ligt zelfs een klein strandje waar zwemmen is toegestaan. Daar zijn als het goed is ook minder werklui dan aan het meer hier direct tegenover. Het wordt vandaag dus eens wat anders dan illegaal naaktzwemmen bij maanlicht in verboden wateren. Ook erg leuk overigs, maar nu ga ik me echt helemaal aan de regeltjes houden.
Gewapend met een handdoek, spring ik op mijn fiets. Erin kijkt me met een bedenkelijke frons na. Al gauw vind ik het strandje. Mijn fiets gaat op slot, kleren zorgvuldig in een plastic zak, slippers eronder. Nu is het nog droog, maar ik zie een wolkenpak naderen in de verte. Ik ren het water in en duik enthousiast onder. Enkele fikse slagen brengen me van de kant. De temperatuur is perfect na de afgelopen warme dagen. Mij zie je voorlopig niet aan land. Na een tijdje heb ik de overkant bereikt. Vanaf hier werp ik een blik op het strandje. Ik zie een paar mensen rondlopen bij mijn fiets. Het lijkt wel of ze iets aan het zoeken zijn. Ik ben veel te ver weg om daar wat aan te doen dus zwem ik lekker verder. Ik dacht dat het een klein meertje was, maar om de bocht blijkt nog een heel stuk te liggen. Fantastisch.
Op een gegeven moment besluit ik maar eens terug te gaan. Anders komt er niets meer van mijn computerwerk. Daar is het strandje alweer. Voor ik het water uitga, duik ik nog een paar keer helemaal onder, zodat mijn haar ook gelijk gewassen is. Ik droog mij af met de grote handdoek en kleed me aan zonder dat er ook maar iets van mijn lichaam te zien is wat de buitenwereld volgens de heersende maatstaven niet zou zien. Alles gaat perfect. Met de fiets in de hand loop ik het strandje af. Het druppelt heel licht.
Een man komt op mij afgestapt. Ik probeer nog uit te wijken, maar hij is me te snel af. “We hebben de politie gebeld,” meldt hij terstond. “Want we dachten dat er iets ernstigs gebeurd was hier,” verklaart hij. “Ohw, ik was alleen maar aan het zwemmen,” zeg ik. En nog eens een keertje helemaal legaal ook. “Ja, dat hadden we niet gezien, ze kunnen ieder moment hier zijn, maar ik zal ze even terugbellen dat het in orde is.” Ik bedank de man voor zijn attentheid en vervolg mijn weg voordat ik de gealarmeerde agenten tegen het lijf loop. Erin is blij mij weer heelhuids terug te zien.