12 april, 2010
“Is het glas halfvol of halfleeg?” wordt me gevraagd. Een lichte paniek maakt zich meester van mij. Ik heb geen een flauw idee namelijk. Welk glas gaat dit over? Wat zit er in en wat is er met de rest gebeurd? Ik zie aan mijn gesprekspartner dat het een serieuze vraag is, maar kan er echt niets van maken. Verder dan een raadselachtig “tja….” als antwoord kom ik dan ook niet. Vraag mij maar over de oneindigheid van het heelal, het fenomeen tijd of waarom iets tegelijk wel en niet kan bestaan. Daar kan ik moeiteloos over filosoferen. Maar het glas? Dat heb ik even gemist.
Onvermijdelijk wordt de vraag me vaker gesteld. Op een gegeven moment ontdek ik dat het iets te maken heeft met hoe ik in het leven sta of ik een half vol of half leeg glas verkies. Omdat ik de link niet kan leggen, het volume is immers in beide gevallen hetzelfde, leer ik uit mijn hoofd dat het halfvolle glas betekent dat je positief in het leven staat en het halflege dat je alles wat zwarter ziet. Een echte ezelsbrug om dit te onthouden kan ik niet maken. Bepaalde religies zoeken de leegte omdat dit verlichting zou brengen, iets waar ik positieve associaties mee heb, maar het lege glas zou juist negatief zijn. En hoewel ik begrijp dat Leegte de ruimte biedt voor iedere mogelijkheid om tot ontplooiing te komen, is in een overvolle ruimte vaak zoveel chaos aanwezig dat er ook haast alles te vinden is. Zelf voel ik me geregeld leeg, maar dat ervaar ik niet als positief, het is meer een nergens toe komen, een gemis, een gebrek. Daar zou een ezelsbrug zijn, ware het niet dat als ik me vol voel, dat niet persé op een positieve situatie wijst. Bovendien gaat het me tamelijk ver mij met een glas te identificeren. Lukt me wel hoor, ik heb veel fantasie, maar toch niet ideaal.
Op een gegeven moment heb ik bij een vriendin eens geïnformeerd wat nu de achterliggende gedachte van deze vraag is. Allicht zou dat wat duidelijkheid scheppen. En jawel, hoewel het volume in het glas inderdaad hetzelfde is, blijkt het van belang dat je in het geval van het halfvolle glas een positief taalgebruik kiest, zo van dat je je erop verheugt dat je nog een half glas hebt en in het geval van het halflege glas dat het al weer half op is. Die woordkeuze, daar blijkt het om te gaan. Of je dezelfde situatie positief of negatief benadert. Eigenlijk had ik daar nooit over nagedacht, het belang van woordkeuze. Ik dacht altijd, je zegt toch hetzelfde als je zegt dat het niet slecht gaat of als je zegt dat het goed gaat, maar nu blijkt daar een wereld van verschil in te zitten. Allicht juist het verschil wat ik wens te maken, vandaar dat ik besloten heb dat het glas halfvol is. Toch ben ik nog steeds erg nieuwsgierig wat er in het glas zit.