(9 jan. 2010)
Mijn lievelingsbroek is gescheurd. Op minstens 2 plaatsen. Elke pijp heeft een verticale scheur. Dat ze niet horizontaal lopen maakt het tamelijk bijzonder natuurlijk, maar het is en blijft wel mijn lievelingbroek die nu kapot is. Ik heb hem al 10 jaar of zo en samen met die broek van alles meegemaakt. Het is een broek die uit allemaal gekleurde lapjes bestaat en met wijd uitlopende pijpen. Het is nog een kinderbroek eigenlijk, zo oud is die al. Toegeven, het is niet de eerste keer dat er scheuren inzitten, al vaak hebben de naden van de lapjes losgelaten om dan weer door mij aan elkaar gezet te zijn, ook de onderkant van de pijpen heb ik al meerdere malen gerepareerd, maar nu is die echt goed kapot en ik weet niet of een lapbuurt daaraan gaat helpen. Allicht wel even, ik ben best bedreven in het repareren van kapotte kleren, maar de stof is zo dun geworden dat het nooit afdoende gaat zijn. Nu was het hier gisteren nog 35 graden, dus echt druk hoef ik me niet te maken om die scheuren. Een beetje verkoeling kan geen kwaad met deze temperaturen.
Ik had nog een lievelingsbroek, jawel, wat een luxe, maar ook die is onlangs gesneuveld na vele reparaties. Deze had de neiging op het zitvlak uit te scheuren, gewoon horizontaal, en de van oorsprong paarse broek was daar dan ook veranderd in een kleurig lapjespatroon. Moest ik iets nets aan, dan droeg ik gewoon een geel rokje over die broek. Niemand die de reparaties zag, maakte ik me wijs. Op een gegeven moment was er ook in dat geval niet meer tegen de scheuren op te repareren. Het toeval wilde dat ik net toen een afgeknipte broek van mijn tante in handen kreeg en daar heb ik de pijpen van mijn paarse lievelingsbroek onder gezet. Een apart geheel. Bijna net zo apart als verticale scheuren, en wel warm, mocht het ooit weer eens winter worden. Helaas zit die lang zo lekker niet meer als eerst.
Nieuwe kleren kopen doe ik eigenlijk nooit. Er zijn zoveel kleren die niet meer gedragen worden en ik ga er vanuit dat ze op het juiste moment wel bij mij terecht komen. Bevalt het een en ander me niet, dan pas ik het met de naaimachine zo aan mijn smaak aan. Natuurlijk heb ik niet overal waar ik ga een naaimachine bij me en dus komt het er geregeld op neer dat ik accepteer wat op mijn pad komt. Ik herinner mij een zwerftocht door Ierland tijdens welke ik maar weinig bagage bij me droeg. Op een gegeven moment was ik ergens aan de kust aan het helpen op een klein boerderijtje en had alleen mijn paarse lievelingsbroek bij me en een lap die ik op diverse manieren kon dragen. Ik wenste mij een 2de broek en vond deze tijdens een strandwandeling. Iets te groot, dat wel, maar na een wasbeurt heb ik er veel plezier van gehad tot ik verder trok en hem achterliet op de boerderij.