‘s Zomers tref je mij niet zo vaak achter de computer. Zeker niet als daar moeite voor gedaan mag worden, wegens een gebrekkige internetverbinding. Dan duik ik liever ergens de tuin in. Er waren heel wat tuinen om in te duiken deze zomer. Die van het boerderijtje waar ik woonde, de enorme wilde Moerveldtuin, de tuin van Frank, die van onze ouders enz. Mijn groene handen zien dan ook aardig zwart. Moerveld werd getroffen door de crisis, waardoor niet helemaal duidelijk is hoe het project verder zal gaan.
Frank en ik hebben intussen besloten samen te gaan wonen. Vandaar dat ik de laatste weken vooral op mijn nieuwe woonplekje aan het klussen geweest ben. Samen met Frank uiteraard. Eerst mocht er flink gesnoeid worden. Een aantal bomen en struiken was letterlijk boven het hoofd gegroeid. Daarna is hij aan een tuinhuisje begonnen voor tuingereedschap, wat ineens in grote getale hier aanwezig is, de grasmaaier, enkele fietsen en een kippenhok met ren naar buiten. Een kas gaat er ook komen. Van glas deze keer. We zijn al een aantal maal op strooptocht geweest bij een nabijgelegen sloop-terrein. Daar hebben we ramen gevonden, stenen, hout en andere waardevolle spullen zoals een gifbak, ideaal om platen in te doen, en een afwasrek.
Een tocht langs enkele tuinbedrijven leverde mij een doornloze braam op, een blauwe druif, een kiwiplant en een soort reuzenbosbes. In de tuin zelf valt ook van alles te ontdekken. Zo blijken we een lantaarnpaal te hebben. Ook ligt er ineens een stoep midden in het grasveld. Tussen de heg groeit een bessenstruik. Als kers op de taart, ontdekte ik een verdroogde kerstboom ergens onder een berg bladeren. Het ding is van voor Frank zijn tijd. Ik bedacht dat de dorre boom best nog eens ‘n jaartje dienst kan doen. Kwestie van goed mee schudden, een keer met de stofzuiger erover en dan genoeg engelenhaar, lichtjes en ballen erin. Niemand die het merkt. Frank is niet zo voor geloof ik. ‘t is ook nog een beetje vroeg voor kerstmis.
De enorme berg afgesnoeide takken wilde ook nog een plekje. Het zou leuk zijn als compost, maar voor dat spul een keer verteerd is, ben je jaren verder. Een hakselaar zou er wel raad mee weten. Eenmaal fijn vergaat het wel snel. Een deel van de takken bleek geschikt om een composthoop mee te vlechten. De rest begon ik handmatig stuk te maken. Gelukkig kwam ik op het idee om er de kruidenheuvel mee te bedekken. Dat is een project waar ik al voor ik hier woonde aan begonnen ben. Er is een opgehoopt stuk in de tuin waar kruiden gaan komen. Eerst mag de huidige vegetatie verdwijnen. Nu had ik er al een stel kartonnen dozen opgelegd zodat deze af kan sterven, maar de afgeknipte takken zijn zeker zo effectief en ruimschoots voorhanden. Onder toeziend oog van Evi, sleepte ik ze er heen. De kleine kat woont hier nu 1,5 week en vermaakt zich uitstekend in de nieuwe tuin.