“Vrijdag heb ik mijn bull-uitreiking, kunnen we niet zaterdag gaan?” vraagt Tim. Iris en ik kijken elkaar aan. Het is een optie om zaterdag het verborgen huisje te gaan zoeken. Geeft ons iets meer tijd om te achterhalen waar het is. “Dan gaan we wel smorgens, want ik wil nog naar het scenes connected festival,” zeg ik. Van Dienne heb ik al een toegangspas gekregen. We spreken om 10 uur af. Tim gaat er van door. Iris en ik meimeren over het verborgen huisje, ergens in het heuvelland vlakbij het bos. Wellicht kunnen we er een sprookjes wereld creëren, als die er niet al is.
Savonds laat Obed mij op google maps zien waar hij ‘t huisje voor het laatst gespot heeft. Ik maak een uitgebreide kaart. Daarna gaan Dienne en ik vast even het festivalterein op. Ze staat er met haar koffiebar Bandito. Ik kijk naar de wilde bloemenpracht die uit de braakliggende grond tevoorschijn schiet. Bij Dienne in de tuin staat Klimop. De ideale combinatie om mooie bloemenkronen te vlechten. Er is alleen nog een stuk henneptouw nodig om de boel bij elkaar te binden. Om half 1 snachts stellen we het idee voor aan een van de organisatoren van het festival.
Zaterdagochtend snoei ik de Klimop bij Dienne. Daarna richting festivalterrein. Het is er bijzonder rustig, als je bedenkt dat het binnen 2 uur van start gaat. De reden blijkt dat hoofd organisator Sander net aan het trouwen is. Ik zoek een leuk plekje uit voor mijn workshop en verzamel vast een grote bos bloemen. Dan belt Iris mij. Tim slaapt nog, zo kort na zijn feestje, dus trekken we er samen op uit.
Het kaartje blijkt waardeloos, maar toegeven, dat is meestal het geval met mijn zelfgemaakte plattegrondjes. Om een of andere reden zien de straten er in het echt heel anders uit. Toch vinden we het dorpje. Daar doen we wat navraag en al snel staan we oog in oog met het huisje. Het is echt een juweeltje, omringd door een prachtige tuin. Ware het niet dat er een enorme pestbende van gemaakt is. Een barbecue heeft gaten gebrand in de vloer; er liggen worsten verspreid; lege pakken sap; van ramen en andere voorzieningen is al heel lang geen sprake meer; de tuin is een net niet ondoordringbare wildernis. Toch zien we genoeg potentie om later verder op onderzoek uit te gaan. Nu is het tijd voor scenes connected.
De zorgvuldig geplukte bloemen staan het Bandito-kraampje op te fleuren. Die kan ik wel vergeten. Gelukkig groeien er genoeg andere. Met een kleurig kleedje maak ik mijn tafeltje wat aantrekkelijker en al snel zit ik te vlechten. Dienne heeft een bord geplaatst om de workshop aan te kondigen en is bereid de eerste kroon in ontvangst te nemen. Al snel heeft er zich een vrolijk groepje bloemenvlechters gevormd. De een na de ander wordt getooid met een kleurige kroon.
Dan komt Sander voorbij die het bloemenspoor gevolgd heeft. Hij bedankt me voor de leuke activiteit en ik feliciteer hem met zijn huwelijk. Nog wat later staat de regionale pers aan mijn tafel. Er worden opnames gemaakt en natuurlijk een interview. De laatste vraag is of ik die avond op de dansvloer te vinden zal zijn met een bloemenkroon. Dat bevestig ik. Als alle Klimop tot kroontjes is gevlochten, ruim ik de boel op en voeg daad bij woord.