Na 3 keer verplaatsen, staat mijn kraampje op de goede plaats, precies zoals op de plattegrond. Links naast mij staat de koffiebar van Bandito. Rechts een natuurbakkerij uit Geleen. Terwijl ik mijn kruidenproducten uitstal, komt de geur van vers brood en verse koffie mij tegemoet. Het kleedje dat ik heb meegenomen, komt tot halverwege de planken, zodat ik de andere helft van het kraampje kan gebruiken voor de workshop bloemenkransen maken. Inmiddels is mijn collega Anne ook gearriveerd. Zij gaat kruidenwandelingen verzorgen. Ze is nog maar net de route aan het checken als de eerste geïnteresseerden zich melden voor haar wandeling. Ze neemt hen mee en ik blijf achter in mijn kraam.
Mensen lopen voorbij, werpen een blik op de potjes en de flesjes. Soms pakt iemand een zeepje vast of leest een etiketje. Verder gebeurt er weinig. Gelukkig heb ik leuke buren. Ik krijg een heerlijk speculaasje aangeboden van Tiny, gebakken met biologische spelt. Als wat later een bandje staat te spelen op het podium tegenover ons, staan de buurjongen Michael en ik al snel te dansen achter onze kraampjes. Mijn vrienden bij Bandito hebben het bijzonder druk. Er staat continue een lange rij van mensen die graag fair trade bio-koffie willen.
Op een gegeven moment vlecht ik voor mijzelf vast een bloemenkroon. Zo transformeer ik tot bloemen elf en alle jonge meisjes en jongentjes die voorbij lopen, willen ineens ook bloemenprinsen en prinsessen worden. Al snel heb ik het bijzonder druk. Klimop wordt tot cirkels gebogen, vastgebonden en bloem na bloem wordt in de krans gevlochten. De grote bos die ik heb meegenomen, geplukt langs de Maas, slinkt gestaag. Kinderen wachten lang en geduldig op hun kroontjes. Sommigen willen een roze kroontje van Siererwt, Koninginnekruid en Watermunt. Anderen liever een geel van Aardpeer, Boerenwormkruid en Kruiskruid. Of een witte van Duizendblad. De Kattenstaart gaat ook snel. Meisjes komen terug om hun kleine zusjes te kronen. IJverige handjes volgen de instructies die ik geef. Langzaam verandert de wereld in een sprookje.
De kruidenproducten waar ik zoveel uren in heb gestoken, blijven veelal onaangeraakt staan. Eigenlijk heb ik niet eens tijd om ze te verkopen, mocht er al iemand interesse hebben. Anne neemt dat stukje even van mij over, maar het blijkt geen werkend concept voor nu. Haar wandelingen blijken elders ook beter te passen; voor de 2de zijn maar 2 aanmeldingen, voor de 3de helemaal geen.
Vrolijk blijf ik de kinderen kronen met bloemen. Hier en daar geef ik een kruidenadvies als iemand mij iets in die richting vraagt. Tiny stopt mij nog een speculaasje toe, haar metgezel voorziet me van een stuk honing-anijskoek. Bandito biedt mij iets te drinken aan en heeft nog steeds alle medewerkers nodig om de lange rij van koffie te voorzien.
Dan merk ik dat een aardige mevrouw mij al een tijdje observeert. Ik vraag of ik iets voor haar kan betekenen. Glimlachend vertelt ze over een sprookjesachtige plek waar kinderen avonturen beleven. Daar zou ze mij wel zien als een van de 4 wachters: Water, Vuur, Lucht of Aarde. Ik ben gelijk enthousiast. In een notitieboekje schrijft ze wat gegevens op, zodat ik het Bewaarde land kan vinden.
Weer een stapel bloemenkransen verder is de middag ten einde. De koffiebar wordt gepoetst, de overgebleven broden gaan naar de schapen, zo verneem ik. Op 2 na, die ik mee naar huis mag nemen. “Zoeken jullie ook gerust iets uit bij mijn kraampje,” zeg ik. Dat wordt een potje pesto voor Tiny en massageolie voor Michael die voor fysiotherapeut studeert. Hij biedt mij een massage aan. Ik ben zo verrast dat ik niet weet wat ik het beste kan zeggen. Grote vraag dus of die massage doorgaat. Mijn vrienden van Bandito moeten er hartelijk om lachen. Als de kraampjes opgeruimd zijn, is het tijd om Thais te gaan halen van de winst.