“Oh dennenboom, oh dennenboom, wat zijn je takken wonderschoon. Ik had je laatst in t bos zien staan, toen zaten er geen kaarsjes aan.” Steeds als ik dat liedje hoor, dan bedenk ik mij dat ik de boom in het bos waarschijnlijk veel mooier gevonden had. Ik zie een wit besneeuwde helling met een dennenbos erop. En daar staat dan die boom, takken zwaar van de sneeuw. Ineens komt de zaag, en hoppa, daar staat die in de kamer met alle lichtjes en slingers, zogezegd mooi te wezen. Nu weet ik wel dat dennenbomen meestal niet uit het bos komen. Ook realiseer ik mij dat de schoonheid van die boom in het bos gewoon een ander soort schoonheid is, waarover ik een oordeel hoef te vellen.
Metamorfoses als deze bewerkstellig ik geregeld zelf. Meestal nog wat drastischer. Wandelend door het heuvelland, pluk ik menig prachtig bloeiend kruid om te verwerken tot een of ander zalfje, op olie te zetten of nog gekkere dingen mee te doen. Vandaag word ik bijgestaan door Iris en Louisa. Ze leren graag het een en ander over kruidenverwerking. Dat komt goed uit, want er is een hoop te maken voor het op handen zijnde Limburg Preuve Festival.
Uren zijn we zoet. Olie, honing en azijn mag worden afgefiltreerd. Deze staan al een aantal weken te trekken met verse kruiden. Voor een hoestsiroop worden kruiden fijngehakt en op het vuur gezet met rietsuiker. Een warm oliemasseraat staat ook te pruttelen. Of bijna te pruttelen, omdat de olie niet heter dan 70 graden Celsius mag worden. Weer andere kruiden worden fijn verkruimeld om het kruidenzout te gaan vormen. Zevenblad en Brandnetel worden met verschillende zaden en olie tot pesto vermalen. Voor we het weten, is de middag voorbij.
De volgende dag maak ik nog een lading crèmes. Een experiment om zelf scrub te maken met zout en etherische oliën verloopt prima. Er is ook een grote bak al eerder gemaakte zeepjes gearriveerd. Voor ik het weet, ben ik weer een hele middag zoet. En dan heb ik zelfs de etiketten nog niet af. Het resultaat mag er wezen. De kruiden zijn haast onherkenbaar getransformeerd. Slechts een geurtje, kleurtje of piep klein blaadje doet aan een vorig leven denken.