De Mandril, een bijzonder kraakpand, gaat platgegooid worden. Reden om drie dagen feest te vieren ter herinnering aan de mooie tijd die hier beleefd is. Ik ben uitgenodigd om een kruidenworkshop te geven. Het lijkt me een mooie gelegenheid om een pas ontwikkelde kruidenkwis uit te proberen. Tot diep in de nacht heb ik zitten schrijven, plakken en knippen over kruiden. Het resultaat is een stapel gekleurde kaartjes met informatie zoals wetenschappelijke kruidennamen, zaadjes, groeiplaats, geschiedenis, gebruik, gedroogd kruid en wetenswaardigheden. Allemaal puzzelstukjes die, juist bij elkaar gezocht, informatie geven over een bepaald kruid, zodat in contact gekomen kan worden met verschillende aspecten van een kruid. De meeste kruiden heb ik ook levend mee kunnen nemen. In mijn hoofd is het een goed concept.
Er heeft zich een leuk groepje mensen verzameld voor de workshop. Afwachtend heeft men het zich gemakkelijk gemaakt op kussens en een oude bank. Frank helpt mij met de verse kruiden klaarzetten in potjes op de grond, zodat iedereen ze kan zien. De kachel wordt geactiveerd. Ik deel de eerste kaartjes uit, waarop wetenswaardigheden vermeld staan. Ik had mij een interactief spel voorgesteld, waarbij mensen hun kennis zouden delen. Het interactieve lukt wel, de kaartjes zijn in het nederlands en de meesten zijn deze taal niet meester. Al gouw blijkt dat de meesten zelfs met vertaling geen flauw idee hebben over welk kruid het gaat, dus daar loopt het een beetje vast. Met behulp van mijn hints komen de kaartjes toch bij het juiste kruid terecht. Als we bij de grondsoort aankomen en de oorsprong van de kruiden, ben zelfs ik het spoor bijster. De informatie die ik verzameld heb, blijkt helemaal niet kruidspecifiek. Diep in de nacht heb ik niet meer de moeite genomen alles na te lezen en extra’s toe te voegen. Hier mag ik zeker wat verbeteren aan deze kwis. Maar goed dat er aan de achterkant nummerjes staan.
Tegen de tijd dat we aankomen bij de geneeskrachtige werking, is het groepje al aardig uitgedund. De volhouders hebben er gelukkig nog steeds plezier in en vinden vooral dit onderdeel interessant. Gelukkig is er tijd om vragen te beantwoorden, recepten te geven voor paardenbloemsiroop en uit te leggen hoe je kruiden het beste droogt. Op het laatst krijg ik tips hoe ik de kwis kan verbeteren. “Een Engelse versie” is vaak gehoord. “Meer hints op de kaartjes.” Meer kruiden in de kwis, zoals ik eigenlijk van plan was, lijkt overbodig.
Toch een beetje voldaan pak ik de spullen in. De verse kruiden gaan die avond op Frank zijn omelet en in mijn salade. Eigenlijk ben ik van plan om nog flink te gaan feesten in de Mandril. Helaas ontbreekt het me daarvoor aan energie.