Het is ongeveer 25 km fietsen naar mijn werk. Het grootste deel van deze fietstocht gaat door de bossen en de velden. Onderweg kruisen allerlei bijzondere zaken mijn pad. De warme winter doet een duit in het zakje om de boel extra speciaal te maken. Zo zijn er nog overal paddenstoelen te zien. Met kerstmis zaten de Merels al weer luid te zingen. Vele planten houden er ook ongebruikelijke strategieën op na. Voor de tijd van het jaar dan. Mijn zelfgekweekte Appelboompje heeft nog maar net de blaadjes laten vallen en nu staan de knopjes al weer bol. De Vlier is serieus aan het uitlopen. De Paardenbloemen beginnen te bloeien. Het zachte pluis van de eerste Wilgenkatjes heb ik al gevoeld. Andere planten kunnen niet besluiten ten gronde te gaan. Er hangen nog steeds zaden te rijpen aan de Pronkboon. De Oost-Indische kers is er nog altijd. Al dit leven vormt een vreemd contrast met de Zonnebloemvelden, waarop de planten groots en dor te kijk staan. Ze zijn al lang geleden leeggegeten door gevleugeld bezoek. Een teken dat het toch wel degelijk winter is.
Het warme weer heeft zeker zijn voordelen. Zo blijf ik al fietsende aangenaam op temperatuur. Zelfs mijn voeten. De wegen zijn goed begaanbaar. Een ander voordeel bleek afgelopen week. Op verschillende plaatsen zijn bloemenveldjes aangeplant. In de zomer vormden ze een kleurig tafereel. Klaprozen staan er nu niet veel meer, maar de Goudsbloemen staan nog altijd in bloei. Bezemkruid, Duizendblad en ook de Korenbloem. Nu was ik al een tijdje op zoek naar Korenbloemzaad. Het lijkt me leuk dat spul zelf eens aan te planten. De fel blauwe blaadjes geven een mooi effect in een kruidenmengsel. Bovendien is het een geneeskrachtig kruid. Goed voor de luchtwegen bij inwendig gebruik, uitwendig is het een mild middel tegen roos. De Korenbloem is een beschermd kruid, dus niet geschikt om hele bossen van te plukken. Gelukkig was er veel zaad. Daar heb ik een klein beetje van meegenomen. De winter mag tot nu toe zacht zijn, met zaaien wacht ik toch maar tot het echt voorjaar is.