De vorst heeft zich teruggetrokken. Al snel daarna besluit ik de kruiden te bevrijden van de lading Conifeer takken die ze zouden beschermen tegen de ergste aanvallen van de winter. Vijf vuilniszakken kan ik ermee vullen. Nieuwsgierig bekijk ik de tevoorschijn gekomen kruiden. Een aantal leeft nog. Groene sprietjes Venkel vangen gretig de beschikbaar gekomen zonnestralen op. Ook de Dropplant en het Kattenkruid beginnen boven te komen en genieten van het zonlicht. Minuscule Tijmblaadjes zijn zichtbaar. De Oregano lijkt een dode kluwen, maar nee, daar is ook leven te zien. Daslook komt onmiskenbaar op. Een sprietje Dragon steekt boven de grond. Pepermunt, Citroenmelisse, Lavendel, Bergamot. Enthousiast constateer ik dat zelfs de Absint het overleefd heeft. Alleen de grote Rozemarijnstruik is echt heel dood. Alle naaldjes zijn bruin. De plant zit zelfs gewoon los in de grond. Misschien heeft er een iets te zware lading takken op gelegen. Er staat nog een klein struikje met enkele groenige naaldjes. Wellicht gaat dat nog wat worden. Ook de Salie laat een hoeveelheid aan verdroogde bladeren zien die ernstig doet twijfelen aan de levensvatbaarheid van de rest van de plant. Het Salie-stekje is in ieder geval dood. Volgende keer zet ik ze in potten. Mocht het nog eens zo koud worden, dan sleep ik het hele stel gewoon naar binnen.
Een van de planten die gewoon open en bloot de vorst heeft getrotseerd is Winterpostelein. Bij deze hogere temperaturen, groeit het gewoon weer verder alsof er niets gebeurd is. De Waterkers is in een onherkenbare massa veranderd, maar blijkt zich te hebben uitgezaaid. De Mierikswortel steekt bruine, maar levende blaadjes boven de grond uit. De Lavas komt er ook aan. Klein hoefblad fleurt het grasveld op met mooie gele bloemen. Grote brandnetel, Kleefkruid en Paardenbloem blaadjes leveren mij de eerste vers geplukte groente voor een heerlijk voorjaarssoepje.