Droogwaar

De kruidenbundels zijn mooi droog geworden. Ze hangen al een tijdje aan de touwen die ik speciaal hiervoor door mijn kamertje heb gespannen. Het is er goed geventileerd en er valt zelden direct zonlicht op de drogende kruiden. Nu is het een mooi moment om het droogwaar in potjes te doen. Binnenkort ga ik verhuizen en dan kunnen ze beter goed opgeborgen zijn. De knisperende kruiden laat ik zo heel mogelijk, zodat de inhoudstoffen zo veel mogelijk bewaard blijven. Mocht ik er later infusies van gaan maken, of ze op een andere vloeistof dan water laten trekken, dan zal ik ze fijn maken, zodat de inhoudstoffen vrijkomen.

Het is een mooie verzameling kruiden. Bij ieder kruid dat ik fijn genoeg maak om in een potje te doen, herinner ik mij de dag dat ik het plukte. Notenkruid, dat toen net begon te groeien. Nu staan er hele bossen van. Sint-janskruid, dat ik nog net ergens tegen kwam voor het was uitgebloeid. Stevia dat binnen overwinterd had en heel graag buiten van de zon wilde gaan genieten. Vogelmuur en Kleefkruid met het plan een olie te maken om eczeem te behandelen. Het deed me realiseren hoe snel de tijd weer is gegaan. Daar is het Duizendblad met roze bloementjes. Het groeide langs een schapenweide ergens op de dijk. Echte kamille wat ik in een weide in de buurt van mijn zusjes woonplaats had gevonden. Toen leefde Erin mijn kat nog, toen wist ik nog niet dat mijn huidige baan zou verdwijnen vanwege die financiële crisis, toen had ik nog geen idee dat ik binnen enkele maanden zou verhuizen.

Mijn leven lijkt compleet anders, net als de Kamille. De Korenbloemen zijn diepblauw opgedroogd. Ik herinner mij de regenachtige dag dat ik Korenbloemplanten had gevonden, die iemand had uitgetrokken en ergens in het gras achtergelaten. Ik had ze meegenomen en in de tuin geplant. Lang hadden ze het niet gered, maar wel een hoop zaad en bloemen gegeven. Zoveel transformaties. Alles verandert constant. Steeds is het verhaal weer anders. Wegen komen samen, vallen uit elkaar.

Ergens in de gedroogde kruiden zit hun essentie, prachtig geconserveerd. Herinneringen en verhaaltjes dragen zij mee, in de geur, de kleur, de vorm. Hoe ze ook transformeren, hun magische kracht blijft behouden. Hetgeen ooit was is soms nauwelijks herkenbaar, zoals ik ook vol verbazing naar mijn eigen spiegelbeeld kan kijken, naar mijn eigen verhaal. Wat eens was zal nooit meer exact zo terugkeren. Het is verdwenen. Het eens frisgroene blad verkruimelt in mijn handen. Maar wat echt van belang is, blijft behouden. Komt steeds tot uiting. Is het leven zelf. Dat is een mooie boodschap die de kruiden vandaag geven. Met hun geur in mijn neus, val ik in slaap.

This entry was posted in Blog and tagged , , , , , , , , , , . Bookmark the permalink.

Droogwaar

Reply

Your email address will not be published.

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>