De mist komt steeds dichter bij. Ze slokt steeds meer op van mijn wereld die momenteel bestaat uit klei en Aardperen. Op Moerveld ben ik met een laatste oogst bezig. De Pastinaken gaan er zo ook nog uit. Op zich is dat niet noodzakelijk. Ze kunnen wel wat vorst verdragen. Echter, de moestuin op Moerveld gaat in winterslaap en zal volgend jaar worden omgetoverd in een knollen-, granen- en pompoenen land. Ik ga mij dan vooral bezig houden met de kruidentuin. Als de Pastinaak eruit is, staan er enkel nog wat kolen, die druppen van het vocht dat op het blad is gecondenseerd. Over 2 weken zullen ze in een stamppot verdwijnen die bij het eindejaarsfeestje op Moerveld genuttigd gaat worden. Het was een mooie tijd daar. Ik heb veel fijne mensen ontmoet en veel geleerd over moestuinen. Bijvoorbeeld dat het fijn is als er meer vrijwilligers meehelpen en dat het voor mij fijn is te weten dat ik groenten aan het telen ben waarvoor een goede bestemming is.
Natuurlijk is het belangrijk om te genieten van het moment. Hoe de mist mijn wereld nu verandert door accenten te vervagen en zo een unieke schoonheid creëert. Ik merk dat ik mijn acties in het nu toch met een bepaalde intentie doe. Een zaadje dat geplant wordt, zie ik al uitgroeien tot een mooie plant met vele aspecten om van te genieten. Geur, kleur, smaak, vorm. Natuurlijk kan er van alles gebeuren onderweg. Een slak die een lekker maaltje ziet in de kiemblaadjes. Zonlicht dat net iets te vel valt. Een stroompje regenwater dat het plantje meesleurt. Ikzelf die met mijn grote voeten onvoorzichtig ben. Dat stelt soms teleur, maar weerhoud mij er niet van intenties te hebben. Het geeft waarde aan mijn leven. Wellicht dat ooit de handeling op zich mij vervulling genoeg geeft. Waar ik nu sta, heb ik de intenties nodig. Helpen ze mij om te genieten van het creatieproces dat mijn leven is. Mijmerend kijk ik over het veld uit, waar ik dit jaar vele uren heb doorgebracht.
Een mooie Boerenkool roept om geoogst te worden. Perfect om een pastasaus van te maken. Met mijn fietstassen vol verse groenten keer ik huiswaarts. Daar verzamel ik de rest van de ingrediënten. Linzen doen het goed in pastasaus. Uien. Er zijn nog 2 zelf gekweekte minitomaatjes. Blaadjes van Basilicum, die lustig door blijft groeien op de vensterbank. Aardperen kunnen er eigenlijk ook wel bij. Een sprietje Venkelblad. Selderie, Knoflook. Uiteraard die grote Boerenkool. Hopelijk gaat Frank deze combinatie ook lekker vinden, want het excuus dat ik wegens de mist per ongeluk Boerenkool heb geplukt in plaats van Spinazie, lijkt me ongeloofwaardig.