“Jij bent vroeg,” meent Jim. Ik werp een blik op de klok. Het is 2 uur s’middags. “Valt wel mee,” antwoord ik; ‘t is al weer een paar uur geleden dat ik een poging tot slapen heb opgegeven. Het jaren-80 feestje de avond ervoor was laat geworden. Zo laat dat het licht was toen ik buiten kwam. Eigenlijk wilde ik gelijk het bos inlopen, omdat het zo’n prachtige ochtend was, met vrolijk fluitende vogels. Gelukkig bedacht ik me net op tijd dat dat geen goed idee was in een panterlegging en met wild getoupeerd haar. Bart vertelde me op dat feestje dat er deze dag een expeditie naar de nieuwe tuin op de planning staat. Daar wil ik natuurlijk bij zijn, nu ik weer eens in Maastricht verzeild geraakt ben. Jim zegt dat hij later ook zal komen. Met Obed, Bart en nog een paar geïnteresseerden vertrek ik al vast. We hebben een grote aanhanger bij ons, waar allerlei gereedschap in ligt.
Dan arriveren we bij het braakliggend terrein wat de gemeente heeft toegewezen aan het Landhuis. Er is al hard gewerkt door het Landhuis groepje. Omdat de grond van discutabele kwaliteit is, worden er grote bakken gemaakt om in te tuinieren. De eerste bak is klaar. Er ligt een stapel oude pallets. Deze worden uit elkaar gehaald en van de zo verkregen plankjes worden wanden gemaakt voor de bakken. Het resultaat is erg geschikt. In de bakken komt waarschijnlijk nog een laag speciaal plastic om het contact met de originele grond zo veel mogelijk te vermijden. De gemeente heeft ook een grote berg compost beschikbaar gesteld. Het donkere spul ligt zurig te broeden in de zon. Het is prachtig weer vandaag, dus het is makkelijk een voorstelling te maken hoe de tuin er uit gaat zien in de zomer.
Een tijdje vermaak ik mij met het in elkaar zetten van palletwanden. Ook help ik met het verslepen van grote staken, waar straks alle verschillende bonen tegenaan kunnen groeien. Er zijn grote kunststofbakken die onder de regenpijp van de grote lege fabriek naast de tuin gezet worden, om water in op te vangen. Eerst stapelen we pallets op elkaar, dan gaan de bakken er boven op. Onderaan iedere bak zit een kraantje. Bovenin de eerste bak wordt een gat gemaakt waar de regenpijp in past. Steeds komen er 3 bakken naast elkaar. Ze gaan met elkaar verbonden worden, zodat alle bakken water kunnen verzamelen.
Op een gegeven moment begin ik een speurtocht over het terrein. Eerst kijk ik naar alle planten die Obed heeft meegenomen; Enkele kruiden en verschillende soorten bessenstruiken. Dat belooft wat moois te worden. In het wild groeit ook van alles. Grote brandnetel. Meestal een teken dat de grond geëutrofieerd is. Een stukje verderop staat Sint-janskruid. Er zijn ook veel jonge Wilgenscheuten te vinden; Bijvoet; Ereprijs. Niet perse soorten die je samen in een biotoop aantreft. Duidelijk een ernstig verstoord stukje grond. Ergens is een gedeelte afgezet met rood-witte linten. Mijn nieuwsgierigheid kan ik niet bedwingen dus ga ik een kijkje nemen. Er hangt een rode gloed over de grond. Een mossoort doet het erg goed daar. Waarschijnlijk Purpersteeltje. Interessant dat de groei ervan abrupt eindigt bij de afzetting. Het fascineert mij hoe er altijd van alles begint te groeien, zelfs op de meest verstoorde plekken, wanneer deze even met rust gelaten worden.
Jim roept mij. Ik schrik op uit mijn gekruide overpeinzingen. We gaan samen water halen bij het Landhuis, omdat iedereen dorst heeft gekregen van het werken in de zon. Daar komen we Annelinde tegen. Ze belooft een heerlijke maaltijd voor ons te koken. Ze houdt woord, zo blijkt later. Na het eten heb ik nog een verrassing voor de Landhuistuinders. Een pakketje met zaden van allerlei groenten en kruiden die ik zo door de jaren heen heb verzameld. Dankbaar wordt dit in ontvangst genomen. Ik ben benieuwd hoe het project verder vorm gaat krijgen.